Het IPCC heeft stront in de ogen 

Het IPCC heeft stront in de ogen. In 650 woorden:

• Ze heeft de levensgevaarlijke kanten van de klimaatsituatie òf niet doorzien – hetgeen onwaarschijnlijk is, want elke ingenieur weet dat een complex systeem vrij gemakkelijk instabiel wordt – òf niet bloot willen leggen, hetgeen waarschijnlijk is omdat elke willy wortel de belangen van zijn baas dient.
• Zo hebben IPCC-wetenschappers voortdurend voor de zittende elite gebogen, en hun konten gelikt. Die bezittende klasse (van activa en posities) heeft, zoals ze bij elke onderhandeling gewend zijn te doen, van het begin af aan een valse positie ingenomen – namelijk ontkennen en afwachten, steeds weer vragen: is het waar en hoe waar, en wat is waar? – om extra verliesruimte af te bakenen en zo bij verlies nog winst te kunnen halen, plus via die afleidingsmanoeuvre het signaal af te geven: Blijf met je poten en ideeën heel ver van de samenlevingsregels waarop onze privileges berusten, want daar hebben we het niet over, begrepen!
• IPCC-wetenschappers hebben deze sluwe naïviteit van de elite nauwelijks doorgeprikt. Hier wreekt zich het feit dat de huidige generatie intellectuelen zich amper maatschappijkritisch heeft ontwikkeld. Badend in een hectisch veranderende mondiale glitter- en glimwereld barstensvol informatie, hebben ze zich door hun milieu en door de onderwijsgevenden laten opsluiten in één denkschema over hoe wij elkaar toegang tot middelen van bestaan moeten geven. Met als gevolg dat zelfs in deze noodsituatie het drastisch veranderen van structurele verhoudingen geen moment door hen als regelbare variabele is waargenomen.
• Zie hoe ver ze weg zijn gebleven van de variabelen die beslissend zijn voor de mate waarin de vraag naar energie zich ongestuurd blijft accumuleren – zoals de rol van opschaling, centralisatie, en specialisatie in de maatschappelijke strijd om toegang tot middelen van bestaan –, en zie hoe ze ondertussen voltijds zijn blijven komma-neuken op uitstoot- en temperatuurvariabelen, tot in de prehistorie toe.
• In plaats daarvan hadden ze meteen in kunnen zien en openbaar bloot kunnen leggen hoe levensgevaarlijk de klimaatsituatie rond 2000 in wezen al was. Ze hadden toen onmiddellijk moeten signaleren dat de enige veilige uitweg uit deze shit-storm eruit zou bestaan de vraag naar energie zeer drastisch te temperen, en dat dus zo snel als mogelijk ingezet zou moeten worden op verregaand omlaag schalen van de wisselwerkingen in het systeem, en dus op het maximaal zelfvoorzienend en circulair maken van de productie en consumptie binnen landen, regio’s en agglomeraties. In de regeltechniek (en in de psychiatrie) is een dergelijke ontkoppeling ook de enige veilige uitweg om bij dreigende overschrijding van essentiële inputs een instorting te voorkomen. Iedereen, niemand uitgezonderd, had op dat spoor moeten worden gezet. Aan een low carbon life style – i.e. voedsel, kleding, behuizing, en afleiding lokaal vervaardigen en gebruiken – gaat niemand dood. Wat ik al sinds 1999 roep is: je bent geschift als je de groei- en leefomstandigheden van gewassen, vee, en bevolking gaat destabiliseren omwille van excessieve luchtvaart, scheepvaart, en weg- en railtransport. We kunnen die vervoerstromen gemakkelijk met 90% terugschroeven zonder dat er maar één iemand aan hoeft dood te gaan. Een tandje harder technologisch versnellen zoals de IPCC nu adviseert, is superstom. Een uitgeput paard – of planeet – moet je niet aanjagen, maar op adem laten komen.
• Maar nee, de IPCC heeft zich vereenzelvigd met de elite die het door religies en humanisme geconfigureerde Grote Mensenspel, tegen elke prijs voort wil zetten. Want o jee, de mens is heilig, is onderweg naar een glorierijke bestemming, zal heersen over het heelal, niet meer sterven, en alle geheimen daarachter één voor één ontdekken!
• Je zou om deze naïeve, stumperige ideeën weken en maanden kunnen lachen, ware het niet dat ze ons nu de kop gaan kosten. We zullen worden uitgeroeid. Eerst zal gelijktijdig met de hitte het water komen. Lang, veel, en hoog. Daarna het ijs. Zeeën zullen verplaatst en nieuwe gebergten gevormd worden. Ze zullen nooit door een mens beklommen worden, laat staan gezien, als we nu niet heel snel heel verschrikkelijk woest worden.

j. nijssen, 2018